Inwentaryzacja taka pozwala określić poziom problemu, ustalić miejsca nasilenia szkód oraz zaplanować działania ochronne i zapobiegające przyszłym szkodom.

Z pojęciem szkody mamy do czynienia wówczas, gdy gospodarujemy jakimś dobrem i ponosimy  dającą się policzyć stratę. I tak jak rolnik ponosi stratę na polu spowodowaną działalnością np. dzików, tak w lesie leśnicy, ponoszą stratę np. na jakości surowca jakim jest drewno.

Na terenie Nadleśnictwa Jastrowie najwięcej szkód wyrządza drzewostanom zwierzyna płowa – jelenie i sarny. Szkody te polegają na spałowaniu, czyli odzieraniu młodych drzewek z kory oraz na zgryzaniu młodych pędów drzewek. Szczególnie narażone są na nie tzw. pędy prowadzące. Sadzonka po stracie takiego pędu hamuje swój rozwój i traci prawidłowy pokrój.

Oprócz jeleni i saren także dzikom zdarza się dołożyć leśnikowi problemów, bowiem buchtując na uprawach w poszukiwaniu pokarmu powodują niejednokrotnie przygniatanie ziemią świeżo posadzonych młodziutkich sadzonek.

Warto wspomnieć w tym miejscu o działalności bobów, które swoją obecność w środowisku leśnym zaznaczają bardzo wyraźnie pozyskując materiał drzewny na swoje „inżynierskie” budowle. Bobry są roślinożercami i zjadają każdą dostępną część rośliny - wiosną i latem rośliny zielne, zimą korę i łyko oraz cienkie gałązki krzewów i drzew liściastych. Żółtopomarańczowe, długie siekacze, jakimi dysponują umożliwiają im ścięcie w całości nawet grubych drzew.

Leśnicy mają jednak na uwadze drugą stronę bobrzej działalności tj. pożyteczną rolę jaką spełniają w ekosystemach leśnych budowane przez te zwierzęta tamy na ciekach. Konstrukcje te zatrzymują wodę w lesie i w tym zakresie „leśni budowniczowie”  są jego sprzymierzeńcami. Leśnicy szanują i nie niszczą tych budowli.

Na zdjęciach:

- Przykład uporczywej pracy bobrów, które - pomimo wykonanych przez leśników zabezpieczeń - trwale uszkodziły młode drzewka dębowe;

- Zgryzione pędy sadzonek na uprawie leśnej;

- Ospałowane drzewka w młodnikach;

- Uprawa zniszczona przez dziki.